2 Haz 2010

Harry.. Harry Kewell!


Aslinda amacim yazabildigim kadar yazmak, hislerimi kelimelerle kagida dökmekti. Fakat yazdikça koptugumu, ayriligin keskinlestigini, ve Harry'nin bizden uzaklastigini fark ettim. O yüzden kisa kesmeye karar verdim. Iyi ki geldin, iyi ki bizim oldun. Dilerim kendini özletmez, maçlara gelirsin arada. Seni çok özleyecegiz, mutlu ol büyücü, çok mutlu ol..

istanbul ağlıyordu , bu sabah
dalgalar hırçındı, kızgındı
sokaklar sessizdi
kaldırımlar ıslaktı
insanlar yorgundu bu sabah
istanbul kaybetmişliğine ağlıyordu
havada ayrılık kokusu vardı
bir veda vardı istanbul'da
belli ki sevgilisinden ayrılmıştı
mutsuzdu, yüzü asıktı istanbul'un
vapurlar bomboştu
derin bir sessizlik vardı
kızkulesi gözyaşı döküyordu
yağmurlar yağıyordu kaldırımlara
güvercinler bile uçmuyordu
kanatları yorgundu güvercinlerin
bu veda bu ayrılık hiç yakışmamıştı istanbul'a
kahroldu istanbul
bir sigara yaktı herkes sustu
bir of çekti derinden istanbul
kederliydi, yaralıydı bu sabah
içinde bir ateş yanıyordu
sitem ediyordu dalgalar
istanbulun kaderi ayrılıktı bu sabah ayrılıktı..


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder